Home

Op 1 januari 2021 is de wet vereenvoudiging beslagvrije voet in werking getreden. De beslagvrije voet is dat deel van het inkomen waar geen beslag op mag worden gelegd door schuldeisers.

Doel van de wet is een betere borging van en het eenvoudiger vaststellen van de beslagvrije voet. Bovendien gaat er ook een beslagvrij bedrag voor bankbeslagen gelden.

Dat laatste leverde voor invoering van de wet geregeld discussie op. Als een debiteur in loondienst is, wordt veelal aan het eind van de maand en/of in de periode dat de vakantietoeslag wordt uitgekeerd, beslag gelegd. Niet alleen is de kans dat het beslag doel treft dan groter, maar daarmee wordt de debiteur ook hard geraakt. Onder het bankbeslag werd voorheen immers het hele banksaldo gesepareerd.

Een effectief middel om de debiteur snel tot actie of betaling te dwingen. Door op het juiste moment beslag te leggen, beschikte de debiteur immers niet meer over de middelen om in zijn of haar levensonderhoud te voorzien. Weliswaar liet de wetsgeschiedenis en rechtspraak zien dat met een bankbeslag het systeem van de beslagvrije voet niet op onaanvaardbare wijze mocht worden doorbroken, maar dat leverde geregeld discussie op. Zelfs als uit het beslagrekest zonder meer volgde dat het de bedoeling was om via het bankbeslag beslag te leggen op de inkomsten, en - bij verlof tot herhaald beslag - gedurende meerdere maanden.

Als die hobbel was overwonnen, volgde vervolgens de discussie over de omvang van de beslagvrije voet. Met de invoering van de wet hoeft iemand in beginsel zelf geen gegevens meer te verstrekken voor het vaststellen van de beslagvrije voet, maar worden deze gegevens uit bestaande registraties gehaald. Aan de hand van informatie uit de Basisregistratie persoonsgegevens en de Polisadministratie kan in de meeste gevallen de beslagvrije voet worden berekend. Voor het bankbeslag worden beslagvrije bedragen ingevoerd.

De wijze waarop de beslagvrije voet wordt berekend hangt af van de hoogte van het inkomen. Er worden drie inkomensgroepen onderscheiden:

1. Laag inkomen
   Bij een inkomen lager of gelijk aan de toepasselijke bijstandsnorm, is de beslagvrije voet gelijk aan 95% van het netto inkomen, inclusief vakantietoeslag, of uitkering.
2. Midden inkomen
   Daarvan is sprake bij een belastbaar inkomen dat recht op toeslagen geeft, maar vanwege de hoogte van het inkomen geen volledig recht.
   De beslagvrije voet voor deze inkomens is gelijk aan 95% van de toepasselijke bijstandsnorm, inclusief vakantietoeslag, verhoogd met een compensatiekop die afhangt van de leefsituatie en de hoogte van het bruto jaarinkomen. De compensatiekop is bij benadering gelijk aan de afbouw van de toeslagen (huurtoeslag, zorgtoeslag en kindgebonden budget) die men vanwege de hoogte van het inkomen minder ontvangt.
3. Hoog inkomen
   Van een hoog inkomen spreken we als het belastbaar inkomen zodanig hoog is dat nagenoeg geen recht op toeslagen bestaat.
   De beslagvrije voet voor deze inkomens is gelijk aan 95% van de toepasselijke bijstandsnorm, inclusief vakantietoeslag, verhoogd met een vast bedrag, de zogenaamde maximale compensatiekop. Bij bijzondere omstandigheden kan de beslagvrije voet (tijdelijk) worden verhoogd of verlaagd.

Met de invoering van de wet zal er dus altijd sprake zijn van beslagruimte. Bij een minimum inkomen is de minimale afdracht 5% van het inkomen. Het is een bewuste keus van de wetgever dat schulden moeten worden afgelost, ook al is dat slechts met een klein bedrag.

Beslagvrij bedrag bankbeslag

Het beslagvrij bedrag wordt berekend aan de hand van het belastbaar inkomen. Bij de berekening van de beslagvrije voet moet goed worden gelet op verschillende categorieën schuldeisers. De berekening is anders bij een gehuwde dan bij een alleenstaande en er wordt onderscheid gemaakt op basis van leeftijd.

 Met de invoering van de wet is een burgerportaal beschikbaar gesteld. Via deze website kunt u gemakkelijk informatie vinden en de beslagvrije voet controleren.

Procederen is een kernactiviteit van Advocatenkantoor Ester. Wij adviseren u dan ook graag over het leggen of het opheffen van beslag.